Aşk&Sevgi (Arşiv)

HEP SONRADAN...

Aklımız başımıza gelirdi

Sana sormak istiyorum. “Bazen kaldırabilir misin nefessiz kalmayı?”diye. Sözcükler sussa da cümleyi kurmaya devam eder misin alışılmışlıkta? Günlerdir seninle konuşmak istiyorum. Susuyorum bağırarak. Anlamıyorsun.
Kim bilir ben gibiler ne çok sustu sana. Sen gibiler .Herkes de "iki yabancı"olur mu biz gibi?
"Bazen"diyeceksin gibime geliyor. Bizim gibi olanlar acaba sustular mı hiç bağırarak?
Ne güzel her şeyi hazırlamıştık el birliğiyle. Her şey ama her şey... Tek ana yemek kalmıştı. Biz
hazırlamaya başlamıştık seninle. Sadece tuzunu bırakacaktık misafir gelinceye. Yapamadık.
Olmadı....
Beğenmedin masamızı ."Sil baştan"yenileyelim dedin.
Yeniden inşa etmek öyle zor ki bilemezsin .Aslında hiçbir şeyi bilmiyorsun."Sen o kadar aptal değilsin".
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Hayır !"Aptal ve beyinsizsin".Bizi göremiyorsun. Tıpkı evli çiftler gibi olduk. Anlatmak istediğimizi anlatmayarak bağırıyoruz. Sonuç susmak. Ve içten gelmeyen sessiz bir "Seni seviyorum".Yabancılaşıyoruz git gide. Sessizleşiyoruz. Kısa sürede alışmıştık deyip kenara atıyoruz bu derin yakası açılmayan gömleği. Mahkumu oluyoruz sözlerimizin çünkü bağırıyoruz oysa sussak hakimi olsak sözlerin. Ama olmuyor..Yanlış yerde hep sözlerin. Sana ihtiyacım varken “Keşkeler”den söz ediyorsun. Oysa onlar dediğin gibi senin keşkelerin.
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Çok yoruldum. Hani insanın ağzı soğuktan donar ya. Sözlerim de öyle dondu kaldı,bilmiyorsun ki..
Kendi çemberindesin. “Ya içindesindir çemberin ya dışında”ama biz çizgisindeyiz geçmişin. Bu denli aşka küfür ediyoruz kaç zamandır. Ne hale geldik görmüyor musun? Görmüyorsun ,kördün. Neyi görmediğini görüyordun ve beni kandırıyordun. Sen de niye diğer erkekler gibi oldun. Oysa “üşüdün”deyip sarılıyordun. Ama o erkekler gibi oldun artık sonra saklıyorsun. En başta hep öyle olduğunu gizleyerek gözlerin,sözlerinden. Nasıl bu hale geldik? Hayata yorum değil hep sana yorum yapmak istiyorum.. Artık susuyoruz birbirimize hemde bağırarak. O ölümlüğe çelme takacak aşkımız...Baksana üç nokta haline dönüştü. Hayalleri erteledik. Erteledin. Sen istedin diye “dik”. Çünkü....Hep sonradanlığa bıraktık biliyorsun değil mi? Hep sonradan... Sevmeyi erteledik gençlik için .Sinemaya,tiyatroya,tuvalete birlikte gitmek için erteledik. Oysa hayallerimiz bizi mutlu ediyordu. Sadece mutlu. Gerçekliğimizi belli etmek içindi hayaller. Yapacak bir şey kalmadığından değil. Ama biliyorum “Hep sonradan”gelecek aklın başına,başımıza.
Hep sonradan...


alintidir

Usumda / taşıyorum gözlerini

Çözülmüş dizlerimin bir yara ya da iz düşürdüğünü sanmıyorum..... Kabuğun dahi inkılapları olduğunu ve bu yüzden darbelerle iç içe yaşayabileceğini görüyorum..... Akan kanın bağımsızlığı bendenimden / toprakla renkli su ilişkisi içten içe..... Düşüncelerin bertaraflığını hafızalıyorum..... Mecmualardan , çubuklarının hangi renk olduğu silinmiş kullanılmış bir testten, tek eşi eksik küpeden ve ucu kırık bir tel saçtan..... Gözlerimin değdiği anılardan/ yutkunup sustuğum yenik düşmelerden adını kopartıyorum, sana dünya’nın kenar ve taraflarını değdirmeden..... Sancılı / evrenin ve göçebe evlerimizin seslerinden ve sabaha karşı ezanla deli zırhımı kuşanıp bir yudum için, kurumuş boğazına yürüyorum..... Karşılar aydınlanmaya biliyorum fethleriyle köprü altlarında , gecenin körlerinde gözlerimizden süzülüp sabaha sigaranın küllerinden doğduğumuzu ve bunun güneş tanrısına bir selam olduğunu..... Anlayamazdı, anlamazlardı biliyorum.....


Ellerimin altında / bir dünya, sokaklarıyla yıldızlara değen kaldırımlarının ve kedilerin sayılan kemik aralarında çocuksu umutlar birer birer kayboluyorlar..... Kaybolanların yerini yenisi almayacak görüyorum..... Görüyorum, yeni çağın gelişen sömürgeciliğinde gözleri kör bir kahraman olarak daha çok yara alacağımı biliyorum çünkü..... Yarasındayız – yarısındayız / karanlık bir çağın tanımlayamadığı devinimlerimizin savaşarock güçlendiği..... Yollarımdan uzuyordur yahut ateş,tunç ve dövülmeyen bir bakırdır belki şimdi çağ çağ o saçların..... Savaştık belki en çok kendi kendimizle , metal ve metali çeken her ne var ise ellerimiz ceplerimiz.de..... ğil..... Kazanmadan zaferlerini ilan ediyorlar, bir kaldırım kenarında biz ölmeden hemen önce ve bilmiyorlar rütbelere erişiyor işte nihayetinde başımız..... Asıl bu bir zaferdir göz göre göre hemde.....



Dağıt, çözünürlük işler dizlerine/ küllerce, işaretli sözlerinin izini sürerek ayrıştırılır gözlerinden o ilk canlının yaratıldığı element..... Ellerine sığabilirim..... Tutulan bir dileğin yıldızından çıkan ışık kadar, tutunabilirim içime-içime kapanan kapılar dönüşmeden sert bir c.isme ve yüzümde n.asırlaşan bir ayrışımın iyotları ile yakabilirim şehirleri ellerinle.....


Çatladı çekideği/ cümleler içinde kullanırken devrilen aşk merkezli bir kalbi.n,
Derinlerinde sözlerince girdaplaştığım.....
Mecmua, aşağıdakilerden hangisi hayatımızın doğru cevabı değildir ve bir kopuk tel.....
Kokuna dalan gözlerim...../ Ve yedi yamacına ulaşan esar-ı esaret.....
.....Emanet



O kadar buradayım ki sustuğum boşluklara önce gözlerim düşüyor..... Duvarlara asılan yansımalarla..... Gölgeleri saklıyorum/ unutmayı dilediğim bir veda eşliğinde kopartırken duvarları özlemeyi defalarca ögrenmeyeceğim hayır! Usumuzun hediyesidir artık yetineceklerimiz , gözlerimden hiçbir zaman silinmeyecek olan birikintilerimizle üstelik..... Ömürlük sayıp misafir olarak kaldığımız yaşamlara dizlerimize kadar sarktığımız sevdamızla mevsimleri kendimizden yağacağız..... O kadar çoğalıyor ki yokluğun/ evren neonlar eşliğinde hafızamı tazeliyor..... Buradasın / biraz gök yüzü kokan .gözleri.m.de.....





Düşlerim, nefes ve es kadar sessiz.....
Damarlarımın inceldiği yerde bağıran felsefik bir isyan, traşlıyor usumu/
saydığım dikiş izlerini azaltmıyor direniş,
geçer mi diye böyle bir yara b.içimi ay.aklandığım uykusuz gecelerde?....




Saydam / tende gül gibi sol ve sağ sonrası yönleriyle, azaltmadan bir direnişin bulutlarca arşınlanan buharlarını al..... Rengarenk, enseme ilişen soğuk çünkü bu /mevsim..... Farketmiyor, yıkamadığım duvarlar, yarım bırakılmış şiirler, içime avuç avuç ezilen kar kâretmiyor..... Fırtınasız bir yelkenli kadar güvende akmıyor yarınlar..... Sana ait hissettiğin ruhun içine dahi sığamazken / kopuyor dudağımda sesiyle o yar taşıyor .rüzgârı.mı içinde k.a'sır'.ga.'larca'..... Güller sarkıtıyor şimdi acı yanlarını, bayram hüznünde bir çocuğun ve oyuncak trenlerinde verevine bir kurşun sıkılıyor hayatımızın içine..... Bak bu son nokta bak bu son mevsim.....


-Eski bir masa olmalısın sen şimdi ayakları kırık zemine batan.....
Üstünde bir rakı şişesi ile
ve buz dolu bardakların kenarlarını çatlatmış olmalı dudak çatlaklarıyla sevdiceğin.....
Yani o zaman şimdi sen, hem canı acıyan bir masa,
hem paramparça bir zemin,
hem efkârlı bir rakı,
hem yalnızlık kadar soğuk ve çatlak bir çift bardak
ve hem de kendi kendinin sevgilisi olmalısın dudaklarında kendi yaralarını kendisi açacak.....
En az benim kadar.....-



Yanılgı, sufle kadar usumda..... Karşımda duvarı örülmüş matem kadar çetin / gözlerimin çözünürlüğünce / tok bir yıkıntı unutmaya çalıştıklarım..... Yıkıntısı ile üstelik bütün eski medeniyetlerin/ tozlarına gömülmekteyim/ kanı ve teri içinde devriliyorum işte bildiklerimle...... Medeniyetler hani , seramik kaplı seslerle dönüyor semazenler / döndürebiliyorum dünyamı / göz yaşı dolu bir şişeye koyup üstelik , Midas’ın kulaklarını bir de ben çeke çeke üstelik..... Üstelik.....Ben yıktım/yaktım tabularını Roma’nın üstelik, Venedik’i yudumlayarak gondolları birer birer ben batırdım kalbime..... Üstelik..... Haklısın ve haklıyım;


Ellerin/ yalnızlığıma kadar uzanıyor/
Yer çekimine yayılabilen bir bulut kadar/

Dokunulmaz/ sayılabiliyor yıldızlarca, ulus ulus evlerin birinin içinde olduğunu bildiğimde/ ve taşı gözlerimi..... Unutmak için yaşanmaz , hatırladıklarımız kadar yaşayabiliyoruz çünkü / kanatlarına gök yüzü değen bir metal kuş içinde hafızama kazıdım evleri, caddeleri ve gittikçe uzaklaşan içime içime belkide son kez değecek olan gözlerini.....



".....sebeb diye bir küçük mutluluğa "

alintidir

Hep içimde sakladığım bir sevda
Utanır kasımpatılar açmaya renginde
Bir zehir gibi yayılır damarlarımda
Düştükçe Eylül'ün kollarına hayallerim

Savunmasızdı dudaklarında bekleyişlerim
Yenilgiyi aşk kokan bir şehirde bırakıp
Vitrini olmayan bir dükkan yalnızlığında
Yıkanırdı yağmura acıyla büyüyen şiirlerim
Sevdiğim
Hep içimde seni arayan bir yürekle
Şimdi ezberci gecelere bürünüyorum
Hüzünlerini çalıyorum uykularında
Yoruluyor zaman dilimde
Dört duvara yaslanıp seni bekliyorum
Sokaklarımı yağmalayan yağmurdan
Binlerce kez seninle geçiyorum
Okyanuslara anlatıyorum güzelliğini
Gökyüzüne çiziyorum gözlerini
Seni özleten her Eylül ortası vuruluyorum
Sana bırakıyor geceler
İçimdeki sevdalarına vazgeçilmezliğini
Ben sende Eylül oluyorum
Hep içimde sakladığım
Hiç durmadan sarıldığım bir sıcaklığın
Üşüten yollarında kayboluyorum.....

Bütün oyunlarından kovuldum.
Hayatta kendi rollerim için bir figüran bile olamadım.
Yeryüzünden payıma bir şey düşmedi
ve sığamadım hiçbir mekâna.
Evsiz yurtsuz mekânsızım ben.
Zamansızım
yaşamak için geç ölmek için erken doğmuş biri.
Hiçbir dilden merhamet hiçbir gönülden şefkat görmedim.
Korkağım.
Beni seversen sevilmekten korkarım seni seversem sevmekten.
Tutun(a)mamış biriyim
bağlanmaktan korkarım.
Bütün umutlarımı ölüme verdim
seni seversem utanırım yaşamaktan.
Bir sokak kedisi gibiyim; ıslak kirli tekinsiz
kendine tutsak biri
netameli ellerine yakışmaz ellerim.
Birine gam diğerine tütün sinmiştir ciğerimin
sana verecek kalbim yok
trajik bir hikâyede haczedilmiştir yüreğim.
Ellerin değse elime
yaşanmışlığın acısı bulaşır yanar ellerim.
Ağlamak yorar seni
beni taşımak yorar.
Sadece sevmek yetmez sana.
Olur da çeker giderim gecenin bir yarısında
en olmadık zamanda
yalnızlık da yorar.
Bütün oyunlarından kovuldum.
Hayatta kendi rollerim için bir figüran bile olamadım.
Yeryüzünden payıma bir şey düşmedi
ve sığamadım hiçbir mekâna.

Evsiz yurtsuz mekânsızım ben.
Zamansızım
yaşamak için geç ölmek için erken doğmuş biri.
Hiçbir dilden merhamet hiçbir gönülden şefkat görmedim.
Korkağım.
Beni seversen sevilmekten korkarım seni seversem sevmekten.
Tutun(a)mamış biriyim
bağlanmaktan korkarım.
Bütün umutlarımı ölüme verdim
seni seversem utanırım yaşamaktan.
Bir sokak kedisi gibiyim; ıslak kirli tekinsiz
kendine tutsak biri
netameli ellerine yakışmaz ellerim.
Birine gam diğerine tütün sinmiştir ciğerimin
sana verecek kalbim yok
trajik bir hikâyede haczedilmiştir yüreğim.
Ellerin değse elime
yaşanmışlığın acısı bulaşır yanar ellerim.
Ağlamak yorar seni
beni taşımak yorar.
Sadece sevmek yetmez sana.
Olur da çeker giderim gecenin bir yarısında
en olmadık zamanda
yalnızlık da yorar.
Sakın sevme beni.[i]

Can olmayı beceremediğim gibi Can bulmayı da becerememişim.

Yüzler gerildi maskeler iniyor.
Gün geçmiyor bir sukutu hayali sırtıma vurmaya felek.
Susuzluğa susadın mı hiç?

Artık yeşermesin bağlarım
Kıraç kalsın ovalarım
Kim ne derse desin
Bana yalnız ben ağlarım


Sessizliğin derinine inmiş tüm uzanan elleri cevapsız bırakmış gibiyim.
Sanırım sonsuza ermek için sonu bekliyorum.
Sahi beklemekle mi gelir! ben mi gideyim?


Günlerdir içime ağlıyorum
Hani bir şarkıda diyor ya;
günlerdir içime çöktü ayrılık
böyle boynu bükük duruşum ondan
yağacak bir bulut gibi doluyum
böyle ağlamaklı oluşum ondan
diye aynen onun gibi.


Ağlamak çare değil artık ağlamışım gülmüşüm kime ne!


Sormadan söyleyen duymadan inleyen görmeden söyleyen dostlar vardı eskiden
Sesim-soluğum gecem-gündüzüm hava ve su gibiydiler
Havasız ve susuz yaşanır mı?
İşte ben bunu başarmaya çalışıyorum.
Kim ne derse desin yanına kâr kalan âdem kalmadı dünyada.


Acıma hissi taşımıyorum acınmakta istemem.
Sevgiler soğuk duygular taş kesilmiş gülüşler sahte sözler sepet olmuş bakışlar perde


…bülbül gül için kılanda nale derdime deva olur mu lale


Günler su gibi akıp geçmiyor biliyor musun?
Çörekleniyor boğazıma en şedit darbesini vuruyor sessizliğimesensizliğime inad!

Katran karası geceler vardır, seni bağırına basmıştır.! Kalemi ele aldırır, yazdırır, çizdirir.. Ama ne birşey değişir, ne yeni gündeki güzellikler için haber verilir.!



Gecem soğuk_!

Odam sensiz_!

Ümitler bitmiş_!

Kadehimde şarap bitmiş, hayalin gitmiş_!

Anlar vardır, şarkılarda buldurur matemi_!

Sözler bir yana dursun, ritimler bile acıtır içini. Kanatır kapanması zor yaralarını, her bir enstrüman sesi.! Oysa yaraların kabuk bağlamaya yüz tutmuştur.. Bir şarkı duyarsın bir yerde.. Her bir söz çarpar darbeyle,her bir enstrüman sesiyle açılır kabuklar.. dilindeki çığlıklara, ahlara aldırmazlar.!

Ve sen içinde sorguya başlamışken.. şarkıda tınılarıyla acıtır bir yandan, bir yandan da sorguna eşlik eder:



Dağlar mı, yollar mı, denizler mi engel_?

Neden_? Neden gelmez oldun_?

Eller mi, diller mi, sözlerim mi engel_?

Neden_? Neden gelmez oldun_?

Sorgular vardır, sadece kanatır!Asla cevap buldurmaz.!

Sorular,sorular, sorular..Cevabı yok, muhatabı yok ve hatta soranınının aynada bir sureti bile yok.! Devam edip gider sorgu, tâki yaranın kanı dışına sızıpta, sol yanın kızarana kadar.! Umudunu bir hışımla alırsın avucuna, elini götürürsün zorlukla sol yanına, ama kanın akmaya devam eder.. Beliki acının dinmeye niyeti yoktur.! Umut tuz misali kanatırda, bir merhem "O"dur kapanacak yarana.!



Zaman durdu, gökyüzünden yıldırımlar düşerken..

İçimdeki yağmur dindi, yoruldum beklemekten.!

Izdıraplar vardır, söyletir, "O" duymasada gecelerine seslenir.!

Derken biter son enstrümanın son darbesiyle matem..katılırsın çığlık atarcasına tekrar edersin can havliyle..Yeter artık bitsin.!

Yoruldum Beklemekten!!!!!! dersin.

Geceler/Anlar/Sorgular/Izdıraplar vardır da bir tek "O" yoktur işte.!

Nahoş gecelere gebeyim...

Hic bir dil barındıramaz içimdeki tarifsiz sızının kelimelerini ve hiç bir ağıt dillendiremez serzenişimi.!

Saklı Kentim..! / Gizli bahçem..! / Sevdiğim..!

Kabulsüz bir dua vaktindeyim!

Geceler yastıgımda_! Ölümemi susadım "sana"mı bilmiyorum_?

Kanamalı bir yara..
Gözlerimdekiler yansımalı..

Susuyor sevda..
Kendini sen yerine koyan yosma gecelerle birlik olmuş..
Haykırıyor yokluğunu içime saplayarak...

Gittikce gömülüyorum yalnızlığa, küle soyundu icimdeki yangın..



Sen benim gizli yaramsın..
Kanayan bi yara olarak kalıcaksın Sen kanadıkça Bende yarım kalıcam.

"Acıtıyorsa sahte bi gülüş dudaklarda,kurtulma zamanıdır buğulanmış yaşamdan." diyen bendim, değişmişim_!Acıtsada sahte tebessümler yüreğimi, yırtık dursada dudağımın kenarında kurtulmaya niyetim yok buğulanmış sevginin yaşamımda_!

Acıyı Şikayetsiz Kabullendim ben, erdem bilip..

Şimdi sen de yoksun ya, olma_! Acıtmıyor artık yokluğun_!
Çünkü ben sevgini değil Seni sevdim_!
Sevgini hissetmeme yardımcı olacaksa ellerin olmasın_!
Sen bakınca atacaksa yüreğim heyecanla, dursun_! atmasın_!

Yanındayken biri her el tutar bir sıcak eli!
Biri başucundayken uyanıyorsan sabaha,elbet güler yüreğin yansıdığı gözbebekleri!

asLında yazmak ıstedıkLerımız yazdıkLArımızın yanında goLgeLenıyor hayat ıcerısınde ve yasamak ıstedıkLerımız değiLmi bızı surukLeyen bazı yaLnısLAra.. ne kadar cok yasanmısLık vardı oysa hayatın onsozunde bır onsozun ıcerığını anLamak onu dınLemek ve onu yasamaya caLısmak bazen sıkıntı verıyor bazende asLında ne kadar cok sıkıstırıLdığımızı gosterıyor bıze hayatın ıcınde...



Bır Düşe bakıyorsun onu ıstıyorsun onu sevıyorsun onunLa bır omur tuketmek ıstıyorsun ama sabah oLunca uyanıyorsun.. her sabah yenı sancıLar doğuruyor bana veya benım gıbı hıssedenLere yada hıssetmeye calısanLara...

karanLıktan bır eL uzanıyor aksamın matemını bozarcasına ; dusunuyorsun tutamıyorsun, uzanıyorsun tutamıyorsun, bakmamayı denıyorsun yıne tutamıyorsun... hep aynı kısır dongude kayboLup kaLıyorsun ve en sonunda vazgecıyorsun herseyden ıstemıyorsun artık sen bıtmıssındır artık, hayatına değip gecenLer sadece senı bır zımpara mısaLı duzeLtıyor yada parcaLArını koparıyor ve sen her ruzgarda aynı korkuyu yasıyorsun....

Ve hep onsozunde kaLıyorsun hayatın.. ısmının bas harfını arıyorsun teLefon defterınde sayfayı buLuyorsun ama actığında karsına cıkan tek sey : bir hıc....


Cok cumLe kuruyorsun hayata cok cumLe bıtırıyorsun kendınce ama her bıtırdığın cumLede bıtıyorsun ve her kırdığın kaLp'ten bır nefret daha aLıyorsun... evet cok nefret aLdım yanıma bu yuzden karanLığı severım... karanLıkta benı sever bırbırımıze en sıcak nefret'lerımızı sunarız gece yıLdızLarın parıLtısında denıze dusen yakamozda evın ıcıne suzuLen hafıf soğuk (ıLık bazen ) ruzgarda....

Yıne bakıyorum gokyuzune aynı Los'Luk yıne bakıyorum yuzume aynı Bos'Luk....

İçimin tüm kırıntılarını bir kenara bıraktım,tam şimdi..Düşünmemiş,hayal etmemiş kabul ediyorum kendimi..Bir daha hiç uyanmayacak,masumca uyuyan bir bebek gibi.. Ölsem,mezarım küçücük olacak,üzerime attığınız güller solacak..Kendimi ziyan hissediyorum..


İtiraf etmeliyim,sarı rengi sevmiyorum! Mavinin derinliğine hiç uymuyor sarı,ve ne için yanyanalar bilmiyorum..Anlayamıyorum,benim rengim ne? Kendimi siyah beyaz bir film gibi hissediyorum.. Tüm bildiklerimi,hiç öğrenilmemiş kabul ediyorum şimdi.. Hayata baştan başlıyorum,ve kendime sonu olmayan bir yol çiziyorum! Zamanı olmasın doğduğum günün..Önemi yok..Ölümüm zamanlı olsun,bir tek bunu istiyorum.. Ben öldüğümde kimse ağlamasın diye dualar ediyorum..

Aşk denen eğlenceli hayal kırıklıkları bütününe gelince.. Aşık olmayı istemiyorum.. Çünkü aşk,çarpanlara ayırmaktan öte bir kavram..Aşk,sevgileri ayrıştırmak oluyor,öğrendiğim formüller yetmiyor aşık olmaya.. Olduğum yerde kalıyorum..Aşk bana hiç mi hiç yakışmıyor,biliyorum..

Benim yalnızlıktan yapılmış küçük bir kalbim var..Ben orada kalıyorum.. Ziyaretçim olmuyor,ve bundan memnunum aslında.. Her yerde biraz kendimden bırakıyorum..

Günüm gece olduğunda ise;

Alıyorum elime kalemi,
Ve tüm yalnızlığımı
Delicesine YALANLIYORUM!!
Aşk istiyorum,AŞK!!
Yalnızlıktan korkuyorum,anlıyor musun?

Ben geceleri hep yalan söylüyorum..
Ve bu gece,
Seni hiç mi hiç sevmiyorum..

Yalnızlıktan korkuyorum..

Gittin...
Ben arkandan sadece baktim...
Oysa,,, Oysa söylenecek o kadar çok seyim vardi ki...
Gidersen, iyiye dair ne varsa içimde, yitirecegim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ates ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen, karanliga mahkum edeceksin gözlerimi, o karanlikta yolumu
kaybedecegim.
...diyecektim sana...
KONUSAMADIM...

Gittin...
Gidisini görmemek için gözlerimi kapadim.
Öylesine acidi ki içim; tutup koparsalardi kolumu, bacagimi bu kadar aci
duymazdim.
Acim yas olup akmaliydi gözlerimden.
AGLAYAMADIM...



Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa...
Tutkum seninle olmakti, tutkum teninde erimek, tutkum hayati sadece
seninle paylasmakti.
ANLATAMADIM...

Gittin...
Gidisini önlemek için tutmak vardi ellerinden.
Ellerim degil miydi her dokunusumda seni ürperten? Ürperirdin yine,
biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini, gitmek için biriktirdigin bütün
cesaretin kaybolurdu.
TUTAMADIM...

Gittin...
Bir yikim gibiydi gidisin.
Sen adim adim uzaklasirken benden, çöküp kaldi bedenim oldugu yere.

Nice terk edilislere dayanan bu yürek, bu kez yenilmisti.
Bu kadar zayif degildim ben kalkmaliydim.
KALKAMADIM...



Gittin...
Oysa geldigin gün gidecegini biliyordum.
Hazirdim gidisine. Kaçak zamanlari yasiyorduk. Zaman bitecek ve sen
gidecektin.
Bense gidisinin ertesi günü hayatima kaldigim yerden devam edecektim.
DEVAM EDEMEDIM...

Gittin...
Bir sey söyledin mi giderken?..
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "Seni Seviyorum" dedin mi?...
"Bekle beni, dönecegim..." diye umut verdin mi?..
Beynim öylesine ugulduyordu ki.
DUYAMADIM...

Gittin...
Nereye gittigin önemli degildi.
Binlerce km. uzakta da olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artik
yoktun ve asil bu düsünce beni felç ediyordu.
Kurtulmaliydim senden, bu yokluk duygusundan kurtulmaliydim.
KURTULAMADIM...

Gittin...
Unutulanlarin arasina katilmaliydin.
Anilari sandiga koyup hayati yeniden yakalamaliydim.
Bu ask noktalanmaliyd, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
YAPAMADIM...



Gittin...
Bir okyanusun ortasinda, tek küregi kaybolmus sandalda dev dalgalarla
bogusan bir denizciyim
simdi.
BIL KI SEVMEKTEN VAZGEÇMEDIM SENI,
BIL KI SENINLE BIRLIKTE, SEVDANI DA TASIYACAGIM YÜREGIMDE,
BIL KI;
SENI ASLA UNUTMAYACAGIM

Biliyorum aslinda sen hiç bir zaman gelmedin bana.
Duymuyorsun !
Gitme diyorum sana,gitme !
Çigliklarim boguluyor gecenin karanliginda.
Gece korkunç, gece sessiz, gece yalniz...
Sesim kisiliyor
Gidisin bitisi olacak yüregimdeki heyecanin,
Gidisin sönüsü olacak gözlerimdeki atesin.
Beni,yüregimdeki sevgiyi,
Gözlerimdeki bitmek bilmeyen umudu unuttun!
Ama ne olur bunu unutma.
Gidisin dinderemez bu firtinayi.
Bir firtinanin ugultusuyla sesleniyorum sana;
GITME....

Mutsuzum, en az senin kadar yalnızım.
Azım, çoğalamıyorum.
Koşup gelmek istiyorum yanına, gelemiyorum.
Bir yangının tam ortasında bu kalbim.
Kor halindeyim.
Her saniye, her dakika ve her saat yanıyorum.
Sonra yavaş yavaş sönüyor, dumanımı savuruyorum.
Güne ve geceye karışıyorum.

En az senin kadar yalnızım, kalbim gibi soğuk.
Kalkamıyorum,
Doğrulamıyorum.
En az senin kadar köhneyim.
Senin kadar yaşlıyım daha yolun yarısına gelmeden.


Bir başkasının biçimine bürünmek bu olsa gerek.
Sevmek mi dersin buna.
En az senin kadar sorgusuz
Ve bir o kadar cevapsızım.

Gecenin zifiri karanlığından kara çalındı gözlerime
Oysa ben aydınlık bakardım senden yana
Şimde gecem gündüzüm kalmadı...sadece siyahım sana

Soğuk bir odayı bile ısıtırdı nefesin,ki nefesimle karıştığı an yangın çıkardı içimde.
Ellerimde birikmiş küllerden ibaretsin artık ömrümde...

Üflesem donarsın,
Bıraksam uçarsın,
Sen yanılgılarımın tam ortasındasın...

Yarım kalmışlık böyle bi'şey demek ki.Ve ıssız,ve yârsız...doğrultamıyormuşsun bedeni.
Gidene yas tutmak siyah giymek değil,karanlığın ta kendisiymiş...

Yalnızlığa dair kırık dökük mısralarım dışında,dairliğim kalmadı hayata.
Tat yok,koku yok,haz yok...bu kimsesizlik y(ç)ok bana!
Yıpratırken bu sensizlik aciz yüreğimi,hâlâ gözlerinde ufak bir ışık görme niyetindeyim.

Açsaydın,
Görecektin belki...
Sonsuz bekleyiş,
Sonsuz acılar üretmiş
Geriye kalan sadece geceymiş...

Yolun başında da geceydi buralar,sonunda da...Boşa giden onca sabahın ardından payıma düşeni gördükçe ben...sustukça sen...
Neyse...dert etme lütfen

Simsiyah bir geceydi...
Sİmsiyah bakışların...
Yüreğimi seni yutan karanlığa bıraktım...

Bilmiyorum hangisi,bu yolların hangisi.
Tüm dengelerin kaybolduğu bu yerde,
Ne ileri gidebiliyorum ne geri.
Şimdi ne bir saat öncesi kalıyor yerinde,
ne bi saat sonrası belli.
Kim anlar beni,kim bilir!..
Görünen uçurum değilmi?.
Yetiş bana...
Düşmeden önce yakala elimi.
Çığlığım uzaklaşmadan senden,tut beni.
YOKSUN.......
İçimi acıtıyorsun.
Yokluğun bütün yokluklarıda
geri getiriyor zamanın gerisinden,çoğalıyorsun.
Bir kabus gibi geceme çöküyorsun.
Acın...
Şimdiye kadarki bütün acılarıda
uyandırıp yeniden,
önüne katıp gelirken,
Büyüyor.
sana söylemiştim!.
Ufak bi kıvılcım yeter,
yangınları başlatmaya içimin ormanlarında.
Sen biliyordun,beyazlar ne çabuk siyaha dönüşür
Benim duvarlarımda.
Biliyordun ne kadar korkarım böyle gecelerde.
Dayanamam kendimle yüzleşmelere...
YOKSUN...içimi acıtıyorsun.

Çaresizliğim çoğalıyor akıp giden zamanla
Gözyaşlarım doluyor, akamıyor
Boğazımda düğümleniyor her soluk
Bazen yazıyorum,
Bazen de siliyorum yazdıklarımı
Bakıyorum da kelimelerim anlamsızlığa uzanmış,
İstediği hiç bir şeyi anlatamıyor cümlelerim...
Hiç bir duyguyu taşıyamıyor,tanımlayamıyor harflerden kurulu bu olgu.
Zaman akıp gitmiş yine, kaç saat geçtiği umrumda bile olmuyor

Seninle konuşmak istiyorum
Çok istiyorum...
Haykırmak istiyorum aşkımı,sevdamı; sevmesen bile...
Hiç utanmadan, hiç çekinmeden
Gurur kelimesini ayaklar altına alarak
Her şeyi paylaşmak istiyorum
Benim için önemini bilmeni istiyorum
Bunca sessizliğe inat...
İşte çaresizliğimi ortaya çıkartan isteklerim.

İşte ölüm gecelerimden biri daha
Çok oldu, olacak da daha çok
Belki her gün biraz daha zor olacak
Ama içimdeki seni tüm acılardan uzak tutuyorum
Mutluluğum sende gizli, biliyorum
İstersen bir gün verirsin, istersen bir ömür boyu benden uzak tutarsın...

Bir gün daha sabahı buluyor
Ben tüm ruhumla seninleydim sanki
En derinime kadar hissettim seni
Doğrularımın yolundayım, sevdamın yolundayım

Ben burdayım dimdik,
Sevdam yüreğimde ilk günkü heyecanı gibi, öyle de olacak...

Unuttum o güzeL günLeri, maziye gömdüm o ümitLeri terkettim bıraktım seni daLgaLara kapıLıyorum ben tutkuyu gördüm gözLerinde şevkati sezdim eLLerinde yeLken açtım denizLere rüzgara tesLim oLuyorum ben...

acımasız hayatın acımasız yanındayım
sağında solundayım... önüm arkan SOBE
ebe beni bulma bu sefer
bu son oyunda kaybetmek istemiyorum
son oluşunun hatrına bu sefer beni bulma
sesin kulaklarımda, beni yenmenin mutluluğunu fısıldıyorsun haykıran sesinle


YAPMA...
yankıları beynimde
yenilgilerim...
umrumda değil kazanamadıklarım. kazandıklarım avcumda
açamadım, kaçacaklar sandım
erittim,yokettim,incik bir burukluk gözlerimde

DÜŞTÜM...
bir ara düştüm yokluğunun zamanındaydı sanırım
geç kaldın sandım.
sapsarı bir kırmızılık

ATEŞTEYİM...
alevler yükseliyor beynimde
öldürmek istiyorum pislik saçanları
kırıp,dökmek istiyorum kandıran cansızları
yumruklamak güzel olurdu yorulmadan
İŞKENCE...

bana el kol hareketleri yapma
duyduklarım morarttı zaten hislerimi

sana yeter dedim...

aşağılamayı kes, söylediklerin çok saçma
beynimdeki sertliği nasıl yansıtabilirim satırlara

karamsarlık mı bu acaba?

anladın mı? bulabildin mi soruların anlamını?
çözdün mü benden önce kendi sorularını

SORUNLAR VE SORULAR
CEVAPSIZ VE ÇÖZÜMSÜZ
SUS...

çaktırma hiçliğini düşmedin
yükselll !!! şimdi

tamam devam et yanındayım
basitleşti ama anlamadığım anlatılamazki
kullanılan malzeme ek****
sözler kısıtlı sınırsızlıkiçinde
bu kadarı dökülüyor dilime

bitti yarımmış gibi sanki !!!!

"Küs olacak mısın yine sessiz sedasız olacak mısın?
beni unutacak mısın" oldu son sorusu...

Onu ömrümün sonuna kadar unutmayacağım. Yüreğimde bıraktığı sızı hala ilk günkü sıcaklığını koruyor. Yıprandım, parçalandım ama verdiğim sözü tuttum; unutmadım... Yeni bi aşka yelken de açmadım. Sığınacak bi liman da aramadım kendime. Mavi sevdamı hırçın dalgalardan koruyacak bi adam aramadım ardından. Kaçtım herkesten ve herşeyden. Aşk gözümü korkuttu. Belki de o, bilemiyorum... Be sadece böyle bi başıma O'na yazılar yazmayı sürdüreceğim.


...
Hayallerimin yitik yanı…
Seni severken kendimden korkmayı öğrettin bana. Ayazda gömleğimi rüzgâra asmayı, rüzgâra içimi açmayı öğrettin. Üşüttün yüreğimi kimliksiz rüzgârlarda. Sana yazılar yazma telaşındaydım, hüzünler düşürdün hep payıma. Söküldü hayallerim ve hüzne bulaştı. Bu sensizlik demir gibi, kan tadında. Felaketime yazgılıyım nice zamandır.
Sensizlik felaketim…

Hayallerimin bitik yanı…
Seni severken kendimi terk etmeyi öğrettin bana. Adımdan adım adım geçmeyi öğrettin, felaketi sevmeyi! Sensizlik bitişimdi, bitmeyi sevdirdin bana. İlmek ilmek söküldüm sensizliğe. Kan tadında demir gibi bir ayazdı. Hiçbir tarih bu ihaneti yazmazdı. Ben, ihanetimle bir yazgılıyım kaç zamandır.
Sensizlik ihanetim…

Hayallerimin sökük yanı…
Seni severken öğrendim kurallı cümleler kuramamayı. Ters-yüz bir yalnızlıktı yaşadığım. Kim-siz, kimse-siz, kimlik-siz bir yalnızlıktı bana öğrettiğin. Söküldüm kuralsız yalnızlıklara, söküldüm imlasızlıklara, kimliksiz ayazlara, cahil yalnızlıklara. Sus-pus olmuş cahilliğimle yazgılıyım çok zamandır.
Sensizlik cehaletim…

Hayallerimin çökük yanı…
Seni severken aşk, sınırlarımı ihlal etti. Sen bana kurallarımı yakmayı öğrettin. Hayata karşı bütün dayılanmalarımı yerle bir ettin. İçimi yıktın, içimi yaktın, içimi çökerttin. Beni acizliğimle baş başa koyup gittin.
Sensizlik acizliğim…

Tensiz sevişmeleri bilir misin bitanem? Yüreklerin sevişmesi tenden daha tutkuludur. Hatırla, dokunmadığımız bedenlerimizin yaktığı ateşleri...Hatırla o ateşlerle kavrulan gecelerimizi...O tensiz sevişmeler değil miydi şehvet giyinmiş aşka hazırlayan bizi

Emanet sevinçlerini sarıp sarmalayıp koyuldun yola...Sımsıkı sarıldığım umutları da sığdırdın kucağına...Yolun açık olsun dünüme mührünü, bugünüme hüznümü, geleceğe gönlümü katan adam...

Kırık dökük sesini toparla artık. Gözyaşların yüreğime damlıyor. Dağlanıyorum acınla...Hep gülüşler asılıydı doyamadağım yüzünde. Lütfen izin ver, anılarıma saklayacağım, hatta baş köşesine oturtacağım bu günden kalan gülüşün olsun. Yakışmıyor sana hüzün...

Toparlan artık kış günlerimin kardeleni...Bizimki bile bile ladesti. Unuttun mu, ayışığının denizleri yıkadığı gecelerde söyledik biz aşka şarkılarımızı....Aldırmadı mı? Yapma bitanem, o bize aldırmasaydı şimdi elimizde ne kalacaktı. Bak sımsıkı sarıldığımız yaşanmışlığımız var. Eksik mi diyorsun, yarım diye mi söyleniyorsun? Belki de böyle olduğu için hep vazgeçilmez olacak aşk adına yaşadıklarımız...Hem belki kavuşmalar öldürürdü narin aşk güvercinini. Bırak özgürce kanatlansın, mavinin en koyu tonlarında pembe umutlarına kanat çırpsın...Sen yarımsın, ben yarımım, aşk yarım kalmış çok mu?

Tensiz sevişmeleri bilir misin bitanem? Yüreklerin sevişmesi tenden daha tutkuludur. Hatırla, dokunmadığımız bedenlerimizin yaktığı ateşleri...Hatırla o ateşlerle kavrulan gecelerimizi...O tensiz sevişmeler değil miydi şehvet giyinmiş aşka hazırlayan bizi? Korkma bensizlikten canımın yongası. Sensiz de sevişirim ben seninle...Gözlerinden içtiğim adı olmayan kelimeler kazılı benliğimde...Büyütürüm bir bebeği büyütür gibi özenle. Sevişirim sensiz, senli kelimelerim, senli gecelerimle...

Ah be hayatımın anlamı adam...Dilim dönmüyor yokluğuna dair hislerime...Kelimeler nasıl da yetersiz...Aradım taradım, tüm sözlüklere baktım. Sensizliği anlatan o keskin kelimeyi bulamamışlar aşkım. Onu hissedebilen bir tek benim. Ne yazık ki ben de o kelimeyi bulmakta işte böylesine yeteneksizim...Çaresizim harflerin ses vermediği duygulara karşı...


Sadece izdüşümlerini anlatabilirim sensizliğin. Sanki bir kerpetenle tırnaklarımı teker teker söküyorlar seni silebilmek adına geleceğimden. Ama onlar bilemezler ki geçmişime diktiğin yüzyıllık çınar ağaçlarını. Tıpkı o ağaçlar gibi büyüyeceksin geleceğimde...Varsın olmasın elin elimde, varsın değmesin gözün gözüme. Sen kazılısın bende... Bir kendine geliş borçlu bu gün bana. Bilmem ki tek bir kadeh şarap içmeden yaşadığım bu sarhoşluktan ayılır mı bu kadın? Ki ben şişelerce şarabın sarhoş edemediği ne geceler eklemişim yaşanmışlık haneme. Kim yükledi bedenime içinde alkol olmayan sarhoşlukların serseriliğini...Naralar atmak istiyorum, “hey insanlar silkinin yüreğimin yarısı kopuyor benden, bana ne sizin saçma sapan sevinçlerinizden, bana ne sizi boş yere üzen kederlerden” diye haykırmak istiyorum. Çıkmıyor sesim, tıpkı kabuslardaki sessizlik gibi bir şey bu yaşadığım. Sessiz, sadece kendi duyduğum çığlıklar atıyorum...
Ama bak yine ıslak yüreğim. Haklısın erkeğim. Sana nasıl ağlama diyebilirim. Ben karşında birbiri ardına dizerken gözyaşlarımı, nasıl saklarsın sen umutsuzluklarını...Bilirim kıyamazsın. Kıyamadığımız nelerden vazgeçtik bu güne kadar bir düşünsene. Kaç vazgeçiş yükledik geçmişimize.

Ağla aşkımıza vedalar yazgılı adamım...Ağla. Ağla ki ben de kırayım zincirlerimi. Gün bugündür. Vedamıza hediye edelim gözyaşlarımızı. Denedim, olmadı. Güçlü kadın elbisesi bedenime uymadı. Ki ne zor zamanları atlatmıştım ben bu elbiseyle. Bu ayrılığa o bile dayanmadı.... Yazgının çizgisine uzat adımlarını. Adamım, zaman ayrılık zamanı...

Üşümeden gel...



Bugün yeşil düştü bahçedeki dala...

Gözlerinin kalbime sektiği günden beridir;baharlar hayalini boyar içime.
Birkaç damla daha düşerse de aldırma sen.En fazla on gün daha sürer bu
soguklar.Ondan sonra da düşerse birkaç damla,benden bilirsin.
Gözlerim sular bu aşkı....

Bilmem kaç mevsim daha rüzgara teslim yüzer kalbimiz...?

Ya bu çılgın yelken?Hangi yıldırımda çatırdar direği....?
Gün gelip bir fırtına düşürünce ikimizi farklı yöne,; 'büyüdük' der geçeriz.

Bugün yeşil düştü bahçedeki dala....

Gözlerinin kalbime doğduğu günden beridir;kelebekler göç eder içime.
Bir hüzün değerse de gözlerime,aldırma sen.En fazla bir busen kadar
kısa sürer bu hüzünler.Ondan sonra da hala hüzünlüsün dersen,benden
bilirsin.Mutluluğum sızar hüzün kılığında...

Bilmem kaç mevsim daha İstanbul taşır bu aşkı...?Ya bu amansız
sihir?Hangi tılsım bozar 'biz' diyebilmeyi...?Gün gelir bir kahve telvesinde
'biz' bir yudum olarak eridiğimizde,;'büyüdük'der geçeriz.



Bugün yeşil düştü bahçedeki dala...

Şubat'a aldandı daldaki yeşil...Üşümeden gel...
[b][u]

de kala kaldı ..

Alıntı :

Ne çok söyleyecek şeyimiz var aslında değil mi? Sanki yıllardır susturulmuşuz.. Sanki deliler gibi anlatmışız ama dinleyenimiz olmamış.. Ne çok şey birikmiş içimizde; ne çok şey bekler olmuş yüreğimizde, biri çıkıp onlara kıymet versin diye dua eden. Ama ne ilginçtir; ne kadar anlatırsak anlatalım karşılıklı, gene de yetmiyor. Sevda gibi, öyle uzun beklemiş ki kelimeler.. Farkında mısın, hiç bir konuyu konuşurken bitiremiyoruz. Hep bir başka konuya geçiveriyoruz. Birimiz diğerinin sözünü kesiyor sürekli. Ama kabalıktan değil. Beklemekten usanmışlıktan. Bir daha dinleyen bulamayız korkusundan.

Ne çok şeyim vardı anlatacak
Sonunda kelimeler bir oldu
Hep beraber
Seni aramaya çıktılar.


Belki de bu yüzden anlatmaktan vazgeçiyoruz.. Dinleyen olmadığından. Kızıyoruz; bilmiyorlar ne kadar da hevesliyiz dinlemeye. Ne anlatan var, ne dinleyen oysa ki. Ne kadar bencil bu insanlar.

Sevdanı anlatırsın, küçümserler.. Hüznünü anlatırsın, güler geçerler.. Sevincini paylaşmak istersin, yürür geçerler.. Yalnızlığını kırmak istersin, kullanırlar.. Her kelimenin, her dokunuşun, her öpücüğün, her damla gözyaşının bir bedeli olmalıdır onlar için.. Hiç bir şey karşılıksız olamaz sanki.. Oysa, karşılıksız dinleyen kıymetlidir gerçek yüreklerde. Karşılıksız anlatan özeldir.

Daha anlatacaklarım var desem, beni karşılıksız dinler misin?

simdi pencerenin kenarından yağmuru seyrediyorum . içimden çıkıp dışarı gezmek geliyor ıslanmak geliyor alabildiğine bağırmak geliyor ''sevmiştim bende'' diye .. ama yapamıyorum .. sadece bakınmakla yetiniyorum ..
düşen her yağmur damlasına seni bana getirsin diye dua ediyorum ... bakıyorum düşen her damlaya yoksun sonra bi sonrakine bi sonrakine bi sonrakine ama sen yine yoksun .. artık damlalardan o kadar cok sıkıldım ki seni bulamadıkça camı da kapadım kalbimi de kapadım artık bu aldanıslara ..

yokluk nasıldır bilir misin ? ne kadar cok istesende onu ne kadar cok dilesende Allah'tan ne o gelir sana ne sen gidebilirsin ona .. orta da ise hayalleriyle kalmıs bir seven yarım kalanın tadıyla kavrulan sevilen ..simdi de yağmur yağdıkça siliniyor ortada kalanlar bir bir .. her damla artık seni getirsin diye değil bendeki seni götürsün diye dua ediyorum .. bitsin artık bu hasret dinsin artık bu yağmur ..