Karahan Online Hikaye [Kitap 2] Kadim Doğu

Konu: Karahan Online Hikaye [Kitap 2] Kadim Doğu Paz Nis. 04, 2010 6:06 am

Kadim
Doğu
Tamu’nun ateşinden dövülmüş ve binlerce savaşın kanıyla beslenmiş bir
yürek geldi… kendi halkının özgürlük çağrılarının ahengiyle atan… yaşamı
ve ölümü içinde barındıran o karanlıktan çıkmış bir yürek geldi.
Kara-Han geldi. Savaşa açlığı ve kana susamışlığıyla kaderine ve yakında
evim diyeceği er meydanına yürüdü. Kutsal Şehir Töz’e geldiğinde
insanların arasındaki sonu gelmez savaşlardan paramparça olmuş bir ülke
gördü. Şehrin insanları savaştan yorgun düşmüş gözlerle onu süzdüler. Bu
savaşın sebepleri artık atalarının yırtık pırtık anılarında yok olmaya
yüz tutmuştu. Devam etmelerini sağlayan tek şey bu manasız savaşın
asırlar içinde doğurduğu kin ve nefretti.

Ejder Kavmi Hakanı Oda-Han karşısına geçti ve ona meydan okudu. “Kimsin,
ve amacın ne?” dedi. Kara-Han karşısındakini ciddiye almadı ve sadece
gülümsedi. Kavmin insanları Hakanlarının çevresini sararken yabancıya
yorgun gözlerle baktılar. Oda-Han bu yabancının küstahlığı karşısında
öfkelenmişti. Töreden, terbiyeden habersiz bu adam da kimdi? Nasıl olur
da böyle karşısına dikilirdi? Yabancı gülümseyerek öylece durmaya devam
edince Oda-Han Ejder Kavmi’inin Hakanı kimmiş ona öğretmeye karar verdi.
Silahını çekti ve çelik fısıldadı ama bu fısıltı sessiz savaşçıyı
harekete geçirmişti. O da şu kadarcık korku göstermeksizin kendi
kılıcını çekti. Tüm Kavmi nefesini tutmuşken Oda-Han dona kaldı.

... Hayır böyle bir şey olamazdı…

Gerçeği kavrayan Hakan’ın şaşkınlıktan gözleri faltaşı gibi açılmıştı.
Genç savaşçının elinde Gök Kavmin son Hakanı Çağ-Han’ın yani Efsanevi
Savaşçının, Oniki Orduların Hakanlarını yenebilmiş yegane Büyük Üstadın
kılıcı vardı. Oda-Han, bu devasa kılıcın kabzasındaki 12 kutsal taşa
bakakaldı. Aklında ona kutsal taşların gücünü anlatan ustasının sözleri
geldi. “Taşların gücünü elinde buluduran kişi Oniki Orduların gücünü de
elinde bulundurur. Bu güçle bir imparatorluk kurulabilir.”

Uzun zaman önce Usta Çağ-Han ve halkı bir yanardağ patlamasında yok
olmuşlardı. Tüm Gök-Kavim lav ve küller altında kalıp yok olmuştu.
Birçokları bunun sebebinin aşırı hırs ve ihtirasları olduğunu söyledi
ama patlamadan sağ kurtulup olanları hatırlayanlar artık çok azdı.
Çağ-Han’ın gidişinden sonra bu topraklar hükümdarsız kalmıştı. Oniki
Ordular bir kez daha yükselmişti. Ama artık kutsal taşların gücü olmadan
savaşlar kontrol edilemiyordu. Toprak Ana kanıyor ve insanları acı
çekiyordu.

Oda-Han silahını indirip savaşçının yüzüne baktı. “Çağ-Han?” diye
fısıldadı.

“Ben Gök Kavmin Onikilerinden Kara-Han,” diye cevap verdi savaşçı. “Bu
topraklar onursuz kavgalar yüzünden yeteri kadar kan ağladı. Gerçek
Ustaların öğrettiğinden çok daha aşağı ilkeler için yeterince savaş
yapıldı.” Sonra duraklayıp kılıcını Oda-Han’a uzattı. O yüce silah,
kutsal taşların üzerine düşen ışıklarla parlarken konuşmaya devam etti:
“Ben buraya senin insanlarına büyük bir şeref bahşetmeye geldim.
Insanlarını efsanevi savaş meydanlarına getir, getir ki kendinizi ispat
edesiniz. Kölelerimle dövüşün, size verdiğim görevleri yapın. O zaman
savaş meydanından doğrulup diğer kavimlere üstünlük sağlayın ki en
güçlüleriniz, en beceriklileriniz ve en cesurlarınız Gök-Kavim’in
Ustaları arasında girsin, bize katılsın.”
Yabancının kim olduğu ve getirdiği haber kulaktan kulağa, dilden dile
ulaştıkça kalabalık heyecanla haykırdı.

Kara-Han onlara “Bugün büyük bir gün,” dedi. “Bugün OnikiGöklerin yıl
dönümü olarak bilinsin.”

Sessiz savaşçı heyecanlı bağrışmaların kesilmesini bekledikten sonra
devam etti. “Sizin savaşçılarınız bizim ilgimize layık olduğunu
ispatladığında Gök-Kavim’e geri dönecekler.”

“Benim babam her şeye layıktır,” diye bağırdı Manolya. Yedi yaşlarındaki
bir kız şaşkın kalabalığın arasında ite kaka kendine yol açarak geldi
ve Oda-Han’a hayran gözlerle bakarak, “Öyle değil mi, baba?” diye sordu.

Meydan okuyuşu Kara-Han’ı şaşırtmıştı. Savaşçı kızı süzdü. Belki
babasını biraz utandırmıştı ama cesareti yadsınamazdı.

Yüzü kızaran ama çocuğunu korumak için de öne çıkan Oda-Han öfkeyle
“Layık olmadığımızı kim söylüyor?” dedi.

Kara-Han yavaşça Hakan’ın etrafında yürürken onu baştan aşağıya
süzüyordu. “Layık mısınız?” diye sordu, alaycı bir şekilde. “Görelim o
zaman.”

Bir anda gökyüzü karardı ve etraflarındaki hava soğudu. Ayaklarının
altındaki toprak gümbürderken herkes sus pus olmuştu. Orada olup bu
olanlara şahitlik eden herkes vadiden onlara doğru yankılanan
gökgürültüsüne benzer bir kükreme duydu.

Oda-Han önündeki savaşın hazzını duyumsayarak arkasını dönüp
savaşçılarına baktı ve muzaffer bir savaş çığlığıyla saldırı emir verdi.

Ejder Kavmi’nin tecrübeli savaşçıları henüz görünmeyen düşmanlarına
karşı savaş konumuna geçip beklemeye başladılar. Ağaçlar güçlü bir
yaratığın pençeleriyle ikiye ayrıldı.

Sonrasında meydana gelen savaş şiddetli ve bir o kadar da kısaydı.
Oda-Han’ın savaşçılarının bedenleri meydanın her yerine dağılmıştı.
Yenilmez yaratığın gazabından Oda-Han dahil sadece bir avuç savaşçı
kurtulabilmişti. Canavar şimdi kendisini çağıran savaşçıya yönelmişti.
Bu olayı anlatmak üzere hayatta kalanların çok az olmasına rağmen orada
olanların zihinlerine şu sahne sonsuza kadar kazınmıştır: Bir ordu
dolusu savaşçıyı telef eden bu korkunç yaratığı sessiz savaşçı,
Gök-Kavim’den Kara-Han tek başına yenmişti.

Teşekkürler...

» Karahan Online Hikaye [Kitap 3] Birinci Yıl
» Karahan Online Hikaye [Kitap 3] Birinci Yıl
» Karahan Online Hikaye [Kitap 3] Birinci Yıl
» Karahan Online Hikaye [Kitap 1] Bitmeyen Savaş
» Karahan Online Kadim Gökkavim Hakkında Bilgi